broń maszynowa

См. также в других словарях:

• broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… …   Słownik języka polskiego

• maszynowy — 1. «dotyczący maszyny, maszyn; będący maszyną, zawierający maszyny; używany do maszyny» Baza maszynowa. Przemysł maszynowy. Załoga maszynowa. ∆ Broń maszynowa (karabin maszynowy, pistolet maszynowy) «samoczynna broń palna (karabin, pistolet), z… …   Słownik języka polskiego

• uzbroić — dk VIa, uzbroję, uzbroićisz, uzbrój, uzbroićił, uzbrojony uzbrajać ndk I, uzbroićam, uzbroićasz, uzbroićają, uzbroićaj, uzbroićał, uzbroićany 1. «wyposażyć, zaopatrzyć w narzędzia walki, w broń, w sprzęt wojskowy» Uzbroić armię, wojsko, żołnierzy …   Słownik języka polskiego

• karabin — m IV, D. u a. a, Ms. karabinnie; lm M. y «ręczna broń palna o długiej gwintowanej lufie, kalibrze 6,5 8 mm, zaopatrzona zwykle w bagnet, przeznaczona do rażenia celów pojedynczych» Karabin automatyczny, myśliwski. Nabić karabin. Strzelać z… …   Słownik języka polskiego

• fizylier — m IV, DB. a, Ms. fizyliererze; lm M. fizyliererzy, DB. ów «w dawnym wojsku: żołnierz uzbrojony w fuzję; dziś: żołnierz piechoty uzbrojony w ręczną broń maszynową» Drużyna, kompania fizylierów. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• piechota — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. piechotaocie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} rodzaj wojsk wykonujących różnorodne zadania taktyczne, zazwyczaj bez korzystania ze środków transportu, wyposażonych w broń lekką, głównie maszynową, współdziałających z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień